Theme Layout

Fullwidth

Boxed or Wide or Framed

"Wide"

Theme Translation

Display Featured Slider

Featured Slider Styles

Display Trending Posts

Display Instagram Footer

Dark or Light Style

"Dark"

Φόρμα επικοινωνίας

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

Τα παιδιά, η ελπίδα και η χαμένη παιδεία


Τη θυμάμαι καλά αυτή τη μέρα. 

Θυμάμαι τα γεμάτα έκπληξη μάτια μας, τον μικρό πανικό που φανέρωναν, την αμηχανία, τον παιδικό και νεανικό εκνευρισμό που ξέδινε στο πλαστικό μπουκάλι που πήγαινε σαν μπάλα απο πόδι σε πόδι και τέλος την απόλυτη νύστα στο πρόσωπο.


Πρώτη μέρα στο σχολείο. Αρχή με ανιαρή ομιλία του διευθυντή έπειτα εξορκισμός του καλοκαιριού απο τον παπά Ανδρέα.
Πρωινό ξύπνημα ξανά. Διάβασμα, πρόγραμμα.

Επιστροφή στον κόσμο των μεγάλων.
Όχι, δεν είναι δυνατόν, δεν το πιστεύω, πώς πέρασαν τόσο γρήγορα οι μέρες; Ο απόλυτος αιφνιδιασμός!


Έχουν περάσει κάποια χρόνια απο τότε, το ομολογώ. Σήμερα όμως άκουσα την ίδια φράση απο ένα μικρό μαθητή. "Δεν το πιστεύω..." μου είπε, "πως άνοιξαν πάλι τα σχολεία."


Φαίνεται πως δεν άλλαξαν πολλά απο τότε κι ας περιμέναμε το αντίθετο.
Να είχε δηλαδή αναβαθμιστεί η παιδεία στη χώρα μας τόσο που να ήταν λίγο ελκυστική στα παιδιά η ιδέα της επιστροφής στο σχολείο και το σχολείο καθ' αυτό.

Θα το θέλαμε όλοι μας. Κυρίως τα παιδιά κι έπειτα οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί.
Κι αν είχαν στόμα να μιλήσουν και τα κτήρια...θα το ζητούσαν.

Δεν συνέβη προφανώς κάτι τέτοιο κι είμαστε επίσης λίγο πολύ πεπεισμένοι πως δεν θα συμβεί. Τουλάχιστον όχι σύντομα. Το πρώτο φανερό χτύπημα το νοιώσαμε πέρυσι. Όταν το υπουργείο στο όνομα της κρίσης δεν μπόρεσε καν να διανείμει βιβλία. Όταν ήρθαν τα πρώτα dvd που δεν άνοιγαν σωστά, έπειτα οι φωτοτυπίες και τέλος όταν άρχισαν οι συγχωνεύσεις των σχολείων.

Όταν κλείνει ένα σχολείο λέει ο σοφός λαός ανοίγει μια φυλακή.
Κι είναι πολλά τα σχολεία που έκλεισαν για να "εξοικονομηθούν χρήματα".
Άρα πολλές και οι φυλακές που άνοιξαν, για το μυαλό μας.

Ας είμαστε σοβαροί και ειλικρινείς.
Δεν κόβεις απο την παιδεία για να εξοικονομήσεις τίποτα. Είναι σχήμα οξύμωρο.
Στην παιδεία επενδύεις μόνο, προκειμένου να αποκτήσεις ένα σοβαρό κι ελπιδοφόρο παρόν και μέλλον.

Προφανώς όμως κάποιοι δεν θέλουν φωτεινές προοπτικές σ' αυτό τον τόπο.
Παρά μονάχα ημιμαθείς, ευπειθείς και χειραγωγήσιμους πολίτες (που αργότερα θα μετατραπούν σε απλούς κατοίκους) χωρίς κριτική σκέψη και ελεύθερη βούληση.

Τί να μπορέσει να κάνει κι ο εκπαιδευτικός με τον συρρικνωμένο του μισθό; Τί να εμφυσήσει στο παιδί και με ποιά διάθεση, ποιά πίστη;

Κάποτε σε άλλα δύσκολα χρόνια στα κρυφά σχολειά υπήρχε το όραμα της απελευθέρωσης του γένους. Τώρα κρυφή έγινε η γνώση. Κι άντε ανακάλυψέ την.

Είναι παράξενα τα πράγματα πιά. Δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα. Είναι φανερό πως κάποιοι θέλουν να ψαλιδίσουν το μέλλον του τόπου περικόπτοντας γενικώς την παιδεία. Είναι μια βέβαιη μέθοδος προκειμένου να αποδομηθεί μια κοινωνία. Και το κάνουν. Στο όνομα μιάς κάποιας δημοσιονομικής εξυγίανσης οπου ευημερούν οι αριθμοί και οι άνθρωποι απελπίζονται.

 
Εύχομαι όλοι αυτοί που ψαλιδίζουν τόσο αδίστακτα τις ζωές μας, παρασυρμένοι απο την υστερική απληστία τους για χρήμα και εξουσία να κόψουν τις δικές τους κλωστές, σύντομα. Γιατί είναι μαριονέτες και ανδρείκελα.

Δεν το πιστεύω έγραφε σ' ενα κείμενο του κάποτε ο Γιώργος Τσαγκάρης για τους χρηματιστές πως αυτοί οι άνθρωποι ήταν κάποτε παιδιά και έψελναν τα κάλαντα.

Όντως. Γι' αυτό και τα παιδιά πρώτη μέρα στο σχολείο δεν μπορούν να το πιστέψουν.
Αυτό το παράλογο της εποχής που η καθαρότητα της ηλικίας τους στέκει σαν ασπίδα και τα προστατεύει απο το να αντιληφθούν απόλυτα την πραγματικότητα. Τη διαισθάνονται όμως. Είναι στιγμές που το βλέπω στα όμορφα μάτια τους.

Ιδίως όταν κοιτάζουν αφηρημένα στο χώρο έχω την εντύπωση πως κάτι βλέπουν εκεί στο βάθος αλλά δεν μας το λένε. Εύχομαι να βλέπουν κάτι όμορφο. Και να έχουν την τύχη να το ζήσουν.

Η επικλείδα είναι του Θανάση Παπακωνσταντίνου.


Όσες κι αν χτίζουν φυλακές
κι αν ο κλοιός στενεύει
ο νους μας ειν' αληταριό
που όλο θα δραπετεύει.


You Might Also Like

Δεν υπάρχουν σχόλια

Αναγνώστες