"Ερωτικό". Ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη
Μουσική: Νίκος Ξυδάκης Δίσκος: Κοντά στη δόξα μια στιγμή (1996)
Πρώτη ερμηνεία: Ελευθερία Αρβανιτάκη
Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και το 1909 πήρε δίπλωμα νομικής, αλλά ποτέ δεν άσκησε το επάγγελμα. Το φθινόπωρο του 1916, μαζί με τον πατέρα του, εγκαταστάθηκαν στη Θεσσαλονίκη και προσχώρησαν στο κίνημα της Εθνικής Άμυνας. Το πρώτο εξάμηνο του 1917, ο Λαπαθιώτης συνόδεψε τον πατέρα του στην Αίγυπτο για την στρατολόγηση εθελοντών για τον στρατό του κράτους της Θεσσαλονίκης. Στην Αίγυπτο γνώρισε τον Κ. Καβάφη. Κατατάχτηκε στον στρατό ως ανθυπολοχαγός-διερμηνέας, θέση που διατήρησε ως το 1921.
Εκτός από ποιήματα, έγραψε επίσης πάνω από 100 πεζογραφήματα, πολλές δεκάδες διηγήματα, καθώς και επιφυλλίδες και κριτικά και αισθητικά κείμενα. Το έργο του βρίσκεται σκορπισμένο σε περιοδικά και εφημερίδες. Η μοναδική του ποιητική συλλογή δημοσιεύτηκε το 1939, ενώ μετά τον θάνατό του, ο Άρης Δικταίος εξέδωσε, το 1964, τα ποιήματά του. Αυτοκτόνησε τη νύχτα της 7ης προς 8η Ιανουαρίου 1944 φτωχός και καταπονημένος από τα ναρκωτικά. Η κηδεία του έγινε με έρανο των φίλων του.
Ερωτικά
απογοητευμένος και θλιμμένος ο μεγάλος ποιητής του Μεσοπολέμου, έγραψε το ποίημα "ερωτικό" για τον αγαπημένο του Κώστα
Γκίκα, το 1928. Ο Κώστας Γκίκας από το Μενίδι, υπήρξε ο μεγάλος έρωτάς του.
Πολυσυζητημένος,
ο Λαπαθιώτης, - όχι τόσο για το αριστουργηματικό έργο του, όπως θα
έπρεπε - αλλά γιατί με τη ζωή του προκάλεσε τη συντηρητική κοινωνία της
εποχής κι ας ήταν πάντα διακριτικός, κλεισμένος στον εαυτό του και
συγκρατημένος, μέχρι τη στιγμή της αυτοκτονίας του, το 1944.
Ήταν
ωστόσο αδιανόητο για την υποκριτική μεσοπολεμική Αθήνα, να δεχθεί έναν
λογοτέχνη που συγκέντρωνε στο πρόσωπό του όλα όσα ήταν απαγορευμένα δια
ροπάλου: Ήταν άθεος, κομμουνιστής, ομοφυλόφιλος και ναρκομανής.
Όπως βλέπουμε το ποίημα έχει ακροστιχίδα που σχηματίζει το όνομα «Κώστας Γκίκας».
Καημός αλήθεια να περνώ του έρωτα πάλι το στενό
Ωσπου να πέσει η σκοτεινιά, μια μέρα του θανάτου
Στενό βαθύ και θλιβερό που θα θυμάμαι για καιρό
Τι μου στοιχίζει στην καρδιά το ξαναπέρασμά του
Ας είναι ωστόσο τι ωφελεί γυρεύω πάντα το φιλί
Στερνό φιλί πρώτο φιλί και με λαχτάρα πόση
Γυρεύω πάντα το φιλί, που μου το τάξανε πολλοί
Κι όμως δεν μπόρεσε κανείς ποτέ να μου το δώσει
Ισως μια μέρα όταν χαθώ γυρνώντας πάλι στο βυθό
Και με τη νύχτα μυστικά γίνουμε πάλι ταίρι
Αυτό το ανεύρετο φιλί που το λαχτάρησα πολύ
Σα μια παλιά της οφειλή να μου το ξαναφέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Δημοσίευση σχολίου